Metoda Krakowska

  • Metoda Krakowska wychodzi z założenia, że należy dostarczyć dziecku tej wiedzy, która z powodu zaburzeń nie mogła być przez nie samodzielnie zdobyta. Podkreśla wymóg stymulacji rozwoju zdrowego dziecka i jednoczesnego korygowania zaburzeń funkcjonalnych, wrodzonych, genetycznych i nabytych. Swoje założenia opiera na neurobiologicznej tezie, według której zdolność do powstawania nowych synaps nigdy się nie kończy i jest w pełni zależna od konkretnych doświadczeń dostarczanych jednostce. Dziecko uczy się zachowań i ról społecznych przede wszystkim językowo, biorąc czynny udział w interakcjach społecznych, jednak zanim będzie gotowe do przyswajania umiejętności i wiedzy o świecie w grupie rówieśniczej, musi współdziałać indywidualnie z osobą dorosłą.

    Jednym z głównych elementów terapii według Metody Krakowskiej jest Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania, której towarzyszą ćwiczenia wszystkich funkcji poznawczych w następujących sferach:

    • słuchowej
    • wzrokowej
    • funkcji lewej półkuli mózgu
    • systemu językowego
    • pamięci
    • motoryki małej i dużej
    • kategoryzacji i myślenia przyczynowo-skutkowego
    • zachowań społecznych
    • zabawy